เมื่อไหร่ก็ตามที่อ่านเรื่องผี เวลาอ่านมาถึงประโยคที่เล่าในทำนอง "รู้สึกเหมือนมีคนมอง มีคนจ้องมาที่เรา"
จะเริ่มคิดแล้วว่า เนื้อเรื่องต่อจากนี้ เกิดจากการ"มโน"ของคนเล่าล้วนๆแน่นอน
ความรู้สึกเหมือนโดนจับหัว หรือดึงเส้นผมอะไรทำนองนั้นยังพอจะเข้าใจว่ามันรู้สึกได้
แต่นี่สัมผัสได้ว่ามีคนกำลังมอง เขามีความรู้สึกโดยใช้อากาศเป็นตัวกลางของเส้นสื่อประสาทรึไง
แหมะ แค่ตรูมองแอบมองนมเมิงบนBTSจนตาแถบถลน เมิงยังไม่รู้ตัวเลย
ทีกับผี ดันรู้สึกซะงั้น
ดังนั้นถ้าเรื่องผีเรื่องไหนที่มีประโยคนี้นะ เราจะรู้สึกไปแล้วเกือบ90%ของเรื่องทั้งหมด
เกิดจากการมโน อุปโลกน์ ของคนเล่าล้วนๆ
มีใครรู้สึกเกลียด เรื่องผี ที่ชอบเล่าว่า"รู้สึกเหมือนมีคนมอง"
จะเริ่มคิดแล้วว่า เนื้อเรื่องต่อจากนี้ เกิดจากการ"มโน"ของคนเล่าล้วนๆแน่นอน
ความรู้สึกเหมือนโดนจับหัว หรือดึงเส้นผมอะไรทำนองนั้นยังพอจะเข้าใจว่ามันรู้สึกได้
แต่นี่สัมผัสได้ว่ามีคนกำลังมอง เขามีความรู้สึกโดยใช้อากาศเป็นตัวกลางของเส้นสื่อประสาทรึไง
แหมะ แค่ตรูมองแอบมองนมเมิงบนBTSจนตาแถบถลน เมิงยังไม่รู้ตัวเลย
ทีกับผี ดันรู้สึกซะงั้น
ดังนั้นถ้าเรื่องผีเรื่องไหนที่มีประโยคนี้นะ เราจะรู้สึกไปแล้วเกือบ90%ของเรื่องทั้งหมด
เกิดจากการมโน อุปโลกน์ ของคนเล่าล้วนๆ